Sélectionner une page

Boutique

Affichage de 19–27 sur 28 résultats

  • Anthologie de la prose Occitan du moyen âge (t. 2)

    18,00

    Des Leis d’Amor, la première grammaire européenne en langue vulgaire, aux textes religieux, médicaux, alchimistes, astrologiques et aux traités de chirurgie et de mathématiques : un panorama de la prose occitane non littéraire.

  • Jaurés e Occitània

    10,00

    « Lo nòstre Joanon » participèt a totas las luchas politicas e socialas d’abans Catòrze. Mas emplegava la lenga d’òc e foguèt en 1911 lo primièr òme politic d’importància a prene posicion per l’ensenhament de las lengas e culturas regionalas. Analisis e documents.

  • Revista VT n°12 – L’ensenhament de l’occitan

    3,00

    L’iniciacion a l’occitan en sieisena. Un cursus universitari complet d’occitan a Tolosa e a Ais. Lo Centre cultural occitan de Picapol. La naissance de la télévision catalane.

  • Revista VT n° 11 – La vida e l’òbra d’Honnorat

    3,00

    Simon-Jude Honnorat (1783-1852). La vie et l’oeuvre d’Honnorat. Pour un statut de l’occitan. Colonisation, domination ou dépendance ? Le bilinguisme au Canada.

  • Revista VT n°10 – Engatjament et cultura

    3,00

    Syndicalisme et centralisme, le cas français. Mas d’ont ven Marianna ? Crida per la cultura palestiniana. L’intervention historique de René Nelli. Entrevista amb Eric Fraj.

  • Revista VT n°9 – Audiovisual e cultura

    3,00

    Quinze meses a FR3. Ocora – Radio-France. Jack Lang à Albi. Lo C.R.E.O. de Tolosa. Un Centre régional de documentation occitane en Provence.

  • Revista VT n° 8 – Femnas

    3,00

    Femmes au travail. L’experiéncia del grop Femnas-Fòrabanda. « Qui ten la lenga… » Provèrbis d’Occitània. Trobairitz. La femna dins la fèsta. Los cafès de femnas. Du côté de l’école des filles.

  • Revista VT n°1 – Occitània al sègle XIX

    3,00

    La pensada politica occitana al sègle XIX. La Comuna de Marselha. Los dròlles de las fargas de La Sala.

  • Nani Monsur

    5,00

    Lo « Nani Monsur » de l’autor es dialectic coma es critic. Robert Lafònt i crosa l’espingòla. Enfronta las idèas e que la melhora ganhe. Mas a cada prat batalhièr sa tèla de fons. Aicí la natura de la societat occitana a bastir.