Sélectionner une page

Boutique

Affichage de 1–9 sur 13 résultats

  • Tròbas del Reumàs äucaire

    5,00

    O : consí fa bon trobar quand òm se met d’empachas. Aquelas tròbas, dins lo biais de l’OuLiPo, son pas per rire mas per esternudar.

  • Solstici d’amor

    7,00

    La capacitat d’agachar sas angoissas en fàcia, mas tanben, a tocar tèrra, la de se meravilhar de nòstra insuportabla e adorabla, umana e inumana condicion.

  • Direm a la nòstra nena

    6,50

    De poemas occitans per dire a las nenas e als dròlles. Los aucèls e los nises, lo bèl matin e lo silenci de l’auton, la bona pluèja e la ronda dels mòrts, lo Nadal dels vencits e de breçairòlas.

  • Anthologie de la prose Occitan du moyen âge (t. 2)

    18,00

    Des Leis d’Amor, la première grammaire européenne en langue vulgaire, aux textes religieux, médicaux, alchimistes, astrologiques et aux traités de chirurgie et de mathématiques : un panorama de la prose occitane non littéraire.

  • Las passejadas de Martin de Castanet al pont d’Arcòla

    3,50

    Recrutat per un sargent, Martin daissa son vilatge d’Albigés per montar a París servir dins las armadas de la Republica. Tomba plan que Bonaparta a d’embestiaments en Itàlia e que lo sòna. Velha sus el e Josefina…

  • La vida en tecnicolor

    5,00

    Poesia d’aligança, coma l’arca de la Bíblia e l’arca de las bòrias comola de totas las riquesas de la tèrra, de consentiment de l’òme al mond e del mond a l’òme e d’amor.

  • Juli Omenàs : Fai tirar

    3,50

    Amb sas vacas, son tractor e sas abelhas, la femna, los joves barrutlaires o las vilandresas, davant la television o a la vila, tot es pas lis, se’n manca !

  • Cronicas dau reire jorn

    4,00

    « E adès serà l’alba ? » tòrna demandar Bèc, pionièr d’amor e incendiari de jòia. « Poemas argerians », del temps de la guèrra, e « Cançons de pas cantar », de las annadas setanta : tant de cridas acusairas jetadas pel morre del temps nòstre.

  • Poemas d’amor e de mòrt


    Una quista per dessobtar las raices de l’èsser, e mai las pus prigondas, arrapadas al pus sec de la bosiga e del causse. Un partiment de la fe dins la vida e tota creacion, dins un amor total qu’escalpra e qu’alisa lo poema.